Toen ik dit schitterend uitzicht over de Skyline van New York bewonderde, vertelde een jonge Amerikaan vol trots dat hij onlangs iemand uit Nederland heeft leren kennen, of ik hem ook kende. Hij had het over Johnny de Mol, die met hem een theaterstuk had doorgenomen. Ja, die ken ik wel – al dan niet persoonlijk. De jonge man ging door: “He is a great actor and a big star on Dutch television, right?!”
Blijkbaar ben ik al voldoende ingeburgerd want dat ging mij toch te ver: “He is well-known, but there are no big stars in the Netherlands.”
Dat is een van de meest duidelijke kenmerken van de Nederlandse cultuur , zeker ten opzichte van angelsaksische culturen: Er zijn geen helden, status is geen waarde op zich – doe maar gewoon! In de dimensies van Hofstede wordt dit in de 3e dimensie uitgedrukt: Masculiniteit en Femininiteit. In masculiene culturen gelden ambitie, assertiviteit en competitie – en status (als het je gelukt is). In feminiene culturen gaat het om samenwerken, iedereen in zijn waarde laten en bescheidenheit, ook als je iets bereikt hebt. Dus Johnny de Mol is gewoon een bekende Nederlander, maar echt geen ster.